Muzeum Sztuki w Łodzi | Pałac Poznańskiego - Wszystkie projekty - Projekty - Design Lab Group
  • Projekty
    • Wszystkie projekty
    • Budynki usługowe
    • Budynki mieszkalne
    • Konserwacja i restauracja zabytków
  • Informacje
    • O nas
    • Zespół
    • Praca
  • Kontakt
  • ENG
  • ENG
  • Projekty
    • Wszystkie projekty
    • Budynki usługowe
    • Budynki mieszkalne
    • Konserwacja i restauracja zabytków
  • Informacje
    • O nas
    • Zespół
    • Praca
  • Kontakt

Nazwa: Aranżacja wnętrz w Pałacu Maurycego Poznańskiego – siedzibie Muzeum Sztuki w Łodzi

Inwestor: Muzeum Sztuki w Łodzi

Lokalizacja: Łódź, ul. Gdańska 43

Powierzchnia: 1 192 m2

Realizacja: 2011-2012

Skład zespołu: Maciej Taczalski, Karolina Taczalska

Zdjęcia: 4wymiar

Pałac przy ul. Więckowskiego 36 został wzniesiony przez Izraela Poznańskiego dla syna Maurycego i jego żony Sary z Silbersteinów. Budowę ukończono w 1902 roku. Pałac zaprojektowany przez Adolfa Zeligsona w stylu neorenesansowym wzorowany był prawdopodobnie na budynku Biblioteki św. Marka w Wenecji autorstwa Jakopa Sansovina.

W 1948 roku w pałacu utworzono Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Prawdopodobnie w trakcie wykonywania prac adaptacyjnych do nowej funkcji część bogatego wystroju wnętrz została usunięta (szczególnie w obrębie 2 piętra, gdzie do dziś zachowały się jedynie sztukaterie sufitowe w dwóch pomieszczeniach od strony ul. Więckowskiego), a część zakryta poprzez dostawienie ścianek parawanowych. Jako świadek dawnego blichtru pozostał jedynie narożny salon z kasetonowym mazerowanym sufitem,  boazerią dębową z tapiseriami i mozaiką parkietową, obecnie nazywany Salą Odczytową. 

Wspólnym wysiłkiem naszej pracowni, Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz Muzeum Sztuki doprowadzono do usunięcia ścianek parawanowych w kolejnym salonie, nazwanym ze względu na jego wystrój Salą Lustrzaną. Po demontażu przedścianek ukazała się bogata sztukatorka sufitowa i ścienna ze złoceniami, stolarka drzwiowa ze złoceniami i boazerie ze złoceniami, lustrami i tapiseriami. Po wykonaniu pełnej dokumentacji i przeprowadzeniu skomplikowanych zabiegów konserwatorskich udało się przywrócić oryginalny wygląd pomieszczenia.

Niezwykle ważne było również zachowanie wystroju Sali Neoplastycznej, zaprojektowanej przez Władysława Strzemińskiego w 1948 roku specjalnie dla potrzeb łódzkiego muzeum. Na podstawie wykonanych odkrywek udało się ustalić pierwotna kolorystykę tych sal i możliwie wierne odtworzyć pierwotny wygląd tych pomieszczeń.

Pozostałe sale przystosowano do funkcji muzealnej i wyposażono w instalacje niezbędne do odpowiedniego eksponowania dzieł sztuki nowoczesnej.